قرآن كریم، كتاب هدایت، نور، شفاء، رحمت، تذكّر، موعظه، بصیرت و برنامه زندگى و داروى مؤثّر براى همه دردها معرّفى شده است كه در سایه عمل به دستورات آسمانى آن، انسان مىتواند به سعادت ابدى برسد. «يا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جاءَتْکُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَ شِفاءٌ لِما فِي الصُّدُورِ وَ هُديً وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنينَ»[1] علاّمه طباطبایىقدس سره مىفرماید: اگر چهار صفتى كه در این آیه براى قرآن آمده با خود قرآن سنجیده شود آیه شریفه به صورت جامعى در مىآید كه تمامى آثار پاكیزه و زیبائى قرآن را در بر دارد. قرآن در روحیّه مردم مؤمن چنان اثر مىكند كه دلها بارور مىشود و نقش پاكىها در آنها ترسیم مىگردد.[2] در واقع آیه شریفه چهار مرحله از مراحل تربیت و تكامل انسان را در سایه پیروى از قرآن بیان مىكند.
1- موعظه و اندرز
2- پاكسازى روح انسان از انواع رذایل اخلاقى
3- هدایت؛ كه پس از پاكسازى انجام مىگیرد یعنى تكامل و پیشرفت انسان در تمام جنبههاى مثبت
4- شایستگى انسان براى رسیدن به رحمت و نعمت پروردگار. هر یك از این مراحل به دنبال دیگرى قرار دارد و همه آنها در پرتو پیروى از قرآن كریم به دست مىآید.
قرآن كریم انسانها را اندرز مىدهد و زنگار گناه و صفات زشت را از قلبها مىزداید و نور هدایت را بر دلها مىتاباند و نیز قرآن است كه نعمتهاى الهى را بر فرد و جامعه نازل مىگرداند.
حضرت علىعلیه السلام مىفرماید:
« فَاسْتَشْفُوهُ مِنْ أَدْوَائِكُمْ وَاسْتَعِينُوا بِهِ عَلَى لَأْوَائِكُمْ فَإِنَّ فِيهِ شِفَاءً مِنْ أَكْبَرِ الدَّاءِ وَهُوَ الْكُفْرُ وَالنِّفَاقُ وَالْغَيُّ وَالضَّلَالُ »[3] از قرآن براى بیمارىهاى خود شفا بطلبید و به آن براى حل مشكلاتتان استعانت جویید زیرا قرآن، شفاى بزرگ دردهاست كه آن درد كفر و نفاق و گمراهى و ضلالت است.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید